Ze staat met gebogen hoofd en haar handen in de zakken van haar dikke winterjas in de stal. Ik pak nog even de benodigde spullen en dan lopen we samen naar de paarden. ‘Ik vind het wel spannend…. Ik heb niet zoveel met dieren en ben er niet mee opgevoed en ik vind paarden wel echt eng.’ ‘Wat maakt dat je dan toch een sessie bij de paarden wil’? vraag ik haar. Ze geeft aan dat ze nieuwsgierig is en wil weten of het haar verder kan helpen. Haar thema is angst. Dat is dus duidelijk.
Bij de paarden aangekomen blijven we eerst achter het draad staan. Ik vraag haar naar haar angsten. Na enige tijd gaan we samen de bak in. Bob heeft al die tijd rustig staan kijken. Hij blijft ook nu op afstand en ik blijf naast haar staan. Ze is 2e jaars arts in opleiding en ik vind haar moedig. Dat ze zo’n spannend beroep durft te kiezen terwijl er zoveel angst in haar huist.
Je bent dus geboren in een sausje van angst?
‘Bij wie komt deze angst vandaan?’ vraag ik haar. ‘Bij vader of bij moeder?’ Ze is resoluut: Bij moeder! Zegt ze direct. Dan toont Bob interesse. Hij draait zich naar haar toe en blijft op veilige afstand. ‘Je bent dus geboren in een sausje van angst. Het was er al voordat jij er was.’ Dit besef daalt in en Bob komt voorzichtig dichterbij. ‘Mag ik hem aaien?’ vraagt ze. Natuurlijk mag dat. Voorzichtig raakt ze Bob aan op zijn rug en schouder. Ze is onder de indruk van zijn warmte, stevigheid en rust. Hij is er gewoon. En hij verlangt niets van haar. Ze doet nog een stapje dichterbij en ik zie plezier in haar ogen. Ze genieten duidelijk van elkaars aanwezigheid en kunnen zichzelf zijn bij elkaar. Bob zucht en ontspant. En dan kan zij ook ontspannen. Ze doet een stap achteruit en we sluiten de sessie af. We gaan de bak uit nadat ze Bob heeft bedankt en ze zegt blij en zichtbaar trots: ‘Ik heb gewoon voor het eerst van mijn leven een paard geaaid!’ Precies, zeg ik vol enthousiasme terug. Ze heeft een mooie stap gezet van angst naar vertrouwen. En ze is zich bewust dat ze kan kiezen het sausje van angst wat minder aan zich te laten kleven. Ze wil dolgraag nog een keer met Bob afspreken. Het verlangen trekt harder dan de angst. En dat na 1 ontmoeting. Wordt vervolgd…