“Life is like photography, we develop from the negatives”. Ooit was het zo dat je foto’s moest ontwikkelen vanaf het negatief. Dat is een proces dat met de intrede van de digitale wereld praktisch is verdwenen.
Het negatief was het omgekeerde. Je zag de foto zonder kleur en licht was donker en donker was licht.
De overtuiging leeft dat leren alleen lukt als je je veilig voelt.
De overtuiging leeft dat leren alleen lukt als je je veilig voelt. En ja, als je je in een setting bevindt zoals een klaslokaal en je voelt je niet op je gemak, dan vernauwt je bewustzijn. En dus ook de ruimte in je brein om nieuwe verbindingen te maken op dat moment. Je kan dan in de freeze/flight/fight modus gaan. En dat is niet handig als je wil leren. Want dan ben je aan het overleven en is er gewoonweg geen ruimte om iets nieuws aan te leren.
Echter, we leren en ontwikkelen als mensen juist wel in tijdens van onzekerheid en crisis.
Echter, we leren en ontwikkelen als mensen juist wel in tijdens van onzekerheid en crisis. als al onze oude, aangeleerde strategieën niet meer werken om de huidige situatie die ons parten speelt op te lossen, dan kun je niet anders dan nieuwe dingen gaan proberen.
Crises, persoonlijk of in organisaties, gaan gepaard met negatieve gevoelens. Echter, dit is zoals wij dat als mensen bestempelen. Wij máken het negatief.
Want we voelen ons niet lekker, zijn angstig, boos, gefrustreerd, verdrietig, opstandig enzovoort. Echter, het zijn slechts gevoelens. En omdat we het zien als negatief dan willen we het niet voelen of toelaten. We vergeten alleen wel dat in deze shit het potentieel zit om te groeien. Het is namelijk een noodzaak om te groeien. Want anders overleven we niet. We zullen iets anders moeten ontwikkelen dan wat we toe nu toe hebben gedaan dus creëren daarmee nieuwe oplossingen en strategieën die ons ten goede komen.
Het nare is alleen: dat weet je op het moment van de crisis nog niet. Je hebt misschien geen idee wat je moet doen. Je kan je wanhopig voelen en verloren. Want je weet niet hoe je het aan moet pakken om je weer beter te voelen. En dat kan beangstigend zijn en paniek veroorzaken.
De kracht om te veranderen komt uit het onbekende.
De kracht om te veranderen komt uit het onbekende. Het niet weten en de wens het te willen begrijpen en oplossingen te vinden. Het onbekende is vaak angstaanjagend. En zijn we dus snel geneigd om dat maar links te laten liggen. En dan heb ik het niet over het onbekende pad dat je opgaat met een ingecalculeerd risico. Want daartoe zijn de meesten van ons wel bereid. Want dan heb je nog controle en ergens weet je dan wel dat je het aankunt en is er voldoende hulp om je verder te helpen als je het niet meer weet. Bijvoorbeeld het starten met een nieuwe baan of het verhuizen naar een andere stad.
Het onbekende is in dit geval het gevoel dat je ergens bij krijgt als een situatie je overkomt die je niet in de hand hebt. Het overlijden van een dierbare, een onverwacht ontslag of intense reorganisatie, een relatie die eindigt zonder dat jij ervoor kiest. De dingen die het leven voor je in petto heeft zonder dat jij ervoor kiest. Dan ontstaan er allerlei ‘negatieve’ gevoelens. En hoe deal je daarmee?
Tegenwoordig vinden we met zijn allen maar dat dat er niet zo hoeft te zijn. Dat negatieve gevoel. Veel wordt weg geredeneerd en gerationaliseerd. Maar in dat stukje niemandsland waar je je dan in bevindt, omdat je gewoon echt niet weet hoe jij jezelf een pad moet banen in het woud van emoties, gevoelens en onverwachte bedreigende omstandigheden, daar ligt het potentieel voor groei en ontwikkeling.
We vergeten vaak hulp te vragen en alles moet snel. En juist alles begint met tijd.
En het opgeven van het verzet dat je in een situatie zit waarvan je misschien vindt dat ie jou niet had mogen overkomen. Het is een illusie te denken dat het leven anders moet lopen dan jij wil. De toekomst valt gewoon over je heen. Met mooie dingen en bakken vol shit. Het klinkt zo simpel: er zijn geen toppen zonder dalen. Het positief bestaat niet zonder het negatief. Dus aanvaarden van wat komt, in al zijn mooiheid en lelijkheid, is de sleutel voor ontwikkeling en groei.
Geen enkel dier dat leeft in de natuur zal zich verzetten tegen de omstandigheden waarin hij leeft.
Hij dealt ermee en zal nooit proberen de omstandigheden te veranderen of blijven mokken over wat voor onrecht hem is aangedaan. Het dier past zich aan en gaat gewoonweg verder met leven.
En dan ontstaat veranderkracht. Dus crises zijn nodig voor groei.
Ook in organisaties of misschien wel juist in organisaties leeft de overtuiging dat iedereen maar mee moet bewegen. En mogen negatieve gevoelens er vaak niet zijn. Maar ook hier zullen mensen meegroeien en ontwikkelen als ze zich in dat niemandsland gefrustreerd en rot mogen voelen. Het erkennen van het negatief, het angstig zijn, het niet hebben van controle, het is allemaal een voedingsbodem voor groei. Te snel willen en mensen dwingen positief te zijn is killing. En als medewerker blijven hangen in het feit dat het niet eerlijk is gebeurd en verzet plegen is ook killing. Maar erkennen dat het vervelend is, naar, frustrerend en beangstigend is helpend. En dan ontstaat veranderkracht. Dus crises zijn nodig voor groei. Leuker kunnen we het helaas niet maken.
