De zon schijnt, eindelijk! Het is half april, de zon heeft nog maar bar weinig geschenen dit jaar. En ik had wel iets anders verwacht van het voorjaar. Namelijk meer zon en minder regen.
En het gekke is: ik ben verongelijkt. Een kind in de snoepwinkel dat niet krijgt wat ze wil. Ik vind dat ik in april recht heb op de zon. En als die dan zo weinig te zien is en de dagen grijs en grauw zijn, dan ben ik er echt chagrijnig van. Heel kinderachtig.
Als de weersvoorspelling slecht is en het valt mee, dan ben ik oprecht blij. Maar als het andersom is ben ik boos. En dan kan het uiteindelijke weer dus hetzelfde zijn! Dus die verwachtingen doen iets met je! Mezelf overgeven aan wat er is in plaats van verzet hebben is veel eenvoudiger en kost veel minder energie. Dus illusies opgeven en gewoon meegaan met wat zich aandient is zoveel makkelijker. Alleen doen we dat heel vaak niet…
Mezelf overgeven aan wat er is in plaats van verzet hebben is veel eenvoudiger en kost veel minder energie.
Hoe komt het nou toch dat we zo bezig zijn met ‘hoe het hoort’ en we niet gewoon in het hier en nu kunnen zijn? Wat maakt dat we vinden dat we rechten ergens aan ontlenen, zoals ikzelf vind dat ik recht heb op mooi weer in het voorjaar. Want we hebben al een hele winter gehad met bakken regen. En als de voorspelling goed is en het valt tegen dan vind ik dat dus erg onrechtvaardig. En als er ergens geen rechten aan te ontlenen zijn dan is het wel aan de weersvoorspelling.
Als het loopt zoals we het in onze verwachtingen hebben voorgesteld dan geeft dat rust en veiligheid.
Het heeft alles te maken met het willen hebben van controle. Als het loopt zoals we het in onze verwachtingen hebben voorgesteld dan geeft dat rust en veiligheid. Als het anders loopt dan we zouden willen (vooral, als het voor ons minder goed uitpakt), geeft dat stress. En het kunnen dealen met die stress heeft te maken met je veerkracht. Omgaan met tegenslag, flexibel kunnen inspelen op veranderingen. Eigenlijk is dat heel simpel gezegd wat we in het leven doen.
Wij mensen maken ons een voorstelling van dingen. We zijn vaak bezig met ons hoofd in de toekomst. Dat is precies wat dieren niet doen. Die zijn zodoende heel goed in het leven nemen zoals het komt. Zij kunnen zich niet voorstellen hoe het anders zou zijn dan nu. Zij doen alles in het nu. En zijn dus niet chagrijnig als ze niet krijgen waar ze op hopen. Het kan best tegenvallen als mijn paard denkt dat ik iets lekkers in mijn zak heb en het blijkt niet zo te zijn. Dan blijft hij altijd even dralen, met zijn neus tegen mijn zak aanduwen en opdringerig voor me staan. Mijn paard is nogal drammerig…. Maar zodra ik duidelijk maak dat er niets te halen valt loopt hij weg. Niet boos, teleurgesteld, verdrietig of welke andere emotie dan ook. Hij dealt met het feit dat er geen snoep is. En de volgende keer komt hij gewoon weer checken of ik iets in mijn zak heb.
We zijn vaak bezig met ons hoofd in de toekomst. Dat is precies wat dieren niet doen. Die zijn zodoende heel goed in het leven nemen zoals het komt.
Wij als mensen zouden kunnen denken: hoezo heb je geen snoep? De vorige keer had je toch iets bij je? Waarom dan nu niet? Je ontleent er als het ware een recht aan. Dat je de vorige keer in dezelfde setting wel iets kreeg. En dat recht is er niet.
Veel van die verongelijktheid heeft zijn oorsprong in oude patronen. Als je niet gekregen hebt wat je als kind nodig had om lekker stevig te hechten, en je bent bekend met veel tekorten in je achtergrond, dan kan dat tot gevolg hebben dat je die tekorten goedgemaakt wil hebben. En ook als de omstandigheden dus niet zo veilig waren als goed was geweest voor een kind, dan kan dat een enorme wens tot veiligheid en dus controle hebben. En vanuit die onveiligheid kan dus ontstaan dat je als je 1x snoep hebt gehad, je dat een volgende keer ook moet krijgen. Want die verwachting heb je. En als die verwachting waarheid wordt dan is dat veilig. Als die verwachting niet uitkomt moet je dealen met die teleurstelling. En al gauw komen er dan overtuigingen om de hoek kijken die ingeprent zijn in het verleden. Dingen zoals: ik ben niet goed genoeg, ik ben het niet waard enz.
Veel van die verongelijktheid heeft zijn oorsprong in oude patronen
Nu is het zeker niet zo dat je een onveilige jeugd moet hebben gehad waardoor deze patronen kunnen ontstaan. Het komt ook vaak voor dat broers/zussen uit eenzelfde gezin in die patronen helemaal niet op elkaar lijken. Het zit hem er vooral in hoe je de omstandigheden hebt geïnterpreteerd en hoe ze zijn opgeslagen in je onderbewuste.
Het mooie is ook: je kunt er iets aan doen. Dus als je jezelf bewust wordt van dingen waarvan je vindt dat je er recht op hebt en het loopt anders, vraag jezelf dan eens af hoe het komt dat je vindt dat jij er recht op hebt. En dan kom je er vast achter dat je dat zelf hebt bedacht. En dat stampvoeten niet helpt. Zeker niet als de zon weer eens niet schijnt ook al is het wel voorspeld.
Dus daar leer ik ook elke dag nog beetje bij beetje. En als ik het even vergeten ben dan laat ik me maar weer inspireren door de paarden, onze hond of de katten. Want zij hebben het uitgevonden: mindfullness. Of eigenlijk: mind-emptyness.
