Samantha Maes - senior trainer coach professionals - paardencoaching - als hulp vragen lastig is - jong en veel verantwoordelijkheid een zware last

Als hulp vragen niet lukt

Haar moeder heeft contact opgenomen met mij. Officieel is haar dochter volwassen, want ze is intussen 18 jaar. Maar natuurlijk draagt haar moeder ook nog zorg voor haar welzijn. En het gaat niet zo goed met haar. Ze kampt met paniekaanvallen en ervaart veel stress tijdens haar studie en stages.

Ik geef aan dat ik niet gespecialiseerd ben in de begeleiding van studenten, maar de paarden maken natuurlijk helemaal geen onderscheid. En dus is ze meer dan welkom.

Als ze uit de auto stapt, zie ik een hele mooie en gevoelige jonge vrouw. Ze is dol op paarden en de klik tussen haar en Bob is er direct. Ze oogt vrolijk en opgewekt maar onder die laag is ze gespannen en afwachtend. Haar moeder is hoopvol en laat haar aan mij en de goede zorgen van Bob over. Zij gaat zelf lekker wandelen in de prachtige omgeving en wij gaan aan het werk.

De start van een paardencoach-sessie is altijd eenvoudig

We starten zoals altijd eenvoudig. Eerst maar eens in de bak staan en ervaren hoe het daar is met het paard om je heen. Ze gaat direct naar Bob toe, zoek actief contact en Bob laat zich kroelen. Hij lijkt ontspannen en tegelijkertijd zie ik dat de spanning zich opbouwt in zijn lijf. Ik zie hem regelmatig happen in zijn sokken en schudt nu en dan met zijn hoofd. Ook doet hij af en toe een stapje opzij.

Ik heb een voorwerp neergelegd dat symbool staat voor haar angst en paniek. Hoezeer ze daar ook last van heeft, ze kan direct aangeven dat dat haar ook veel brengt. We hebben het daarover en ze blijft bezig met ‘zorgen voor Bob’. Zolang ze haar aandacht bij het paard heeft, hoeft haar aandacht niet naar haar eigen ongemak. Ze blijft steeds lachen en lijkt opgewekt.

Bob loopt nu echt weg. De spanning blijft oplopen. We cirkelen als katten om de hete brij en Bob weet het al lang. Wij als mensen hebben meer tijd nodig om naar de kern te gaan en Bob moet dat verduren. Normaal heeft Bob niet veel geduld, maar hij herhaalt zijn patroon. Net als wij.

We onderzoeken waar de angst en paniek vandaan komt

Ik vraag haar wat het moment is dat ze voor het eerst angst en paniek heeft ervaren. Wat kan ze zich nog herinneren. En ze antwoord resoluut: ‘Toen mijn oma overleed.’ Bob is direct vol aandacht. ‘Ik was toen 12 jaar, het was de moeder van mijn moeder.’ Ik vraag haar naar de relatie met haar oma. Die was liefdevol en warm en het verlies van oma was groot. Bob kijkt, maar nadert niet.

‘Hoe was het voor je moeder om haar moeder te verliezen?’ Ze geeft aan dat dat heel verdrietig was en haar moeder erg aangedaan was in die tijd.

‘Twee jaar nadat mijn oma overleed, werd mijn moeder ernstig ziek’. Op dat moment mag ze eindelijk voelen hoe lang ze zich groot heeft gehouden. Ze huilt en het verdriet mag er eindelijk zijn. Direct gaat Bob naar haar toe en troost haar, door met zijn mond haar hoofd te betasten.

Bob gaat verder met stampen en hij probeert de spanning te ontladen, wat maar slecht lukt. Ze voegt eraan toe: ‘En twee jaar nadat mijn oma overleed, werd mijn moeder ernstig ziek.’ Ik reageer: ‘Och, wat een impact zal dat hebben gehad en wat zal je angstig zijn geweest om ook je moeder te verliezen.’

Op dat moment mag ze eindelijk voelen hoe lang ze zich groot heeft gehouden en hoe ze toen haar onbezorgde kind-zijn achterliet. De verantwoordelijkheid die ze daar ‘opgepakt’ heeft, was veel te groot. Niet tot last willen zijn voor je ouders, alles goed moeten doen, de angst haar moeder kwijt te raken en tegelijkertijd ook voor haar moeder gaan zorgen. Dat is veel te veel als je 14 jaar bent.

Ze huilt en het verdriet mag er eindelijk zijn. Direct gaat Bob naar haar toe en hij ‘troost’ haar door met zijn hoofd en mond haar hoofd te betasten. Ze schiet in de lach. Hij blijft bij haar. Ze zit gehurkt op de grond en mag weer even klein zijn. Er wordt voor haar gezorgd.

Bob duwt zachtjes tegen haar aan, waardoor ze opstaat. Ze voelt dat er een last van haar schouders is gevallen.

Bob duwt haar zachtjes, zodat ze op staat. Ze is opgelucht en begrijpt de dynamiek. Ze voelt dat er een last van haar schouders is gevallen. We kijken naar haar toekomst. Ze gaat naar de bakrand en tuurt in de verte. Bob komt bij haar staan. De bal die de angst en paniek representeren is er nog. Het heeft geen grip meer op haar. Zij heeft grip op de angst. Dat geeft rust. De angst hoeft ook zeker niet helemaal weg, want het dient haar ook. Zij kan er nu als het ware mee spelen.

Veel te jong veel te verantwoordelijk – een zware last

Het gevolg van te jong op eigen benen staan is een te groot verantwoordelijkheidsgevoel. Als het ware alsof je een last draagt die te zwaar is voor je. Daardoor heb je voortdurend het gevoel ‘niet goed genoeg’ te zijn

Ik vraag haar of ze in staat is om hulp te vragen. Dat vindt ze erg moeilijk. Leunen op iemand is niet haar sterkste eigenschap. Ze wil het vooral altijd erg graag heel erg goed doen. Dat is het gevolg van te jong op eigen benen moeten staan. Volledig onbedoeld en als gevolg van de omstandigheden is ze te snel groot geworden. En hoe heerlijk dat ook is voor een potentiële werkgever, zo’n zelfstandige werknemer, die altijd alles zelf wil doen: het is de basis om in de ‘overdrive’ te gaan. Alle gaten dichtlopen die een ander laat vallen. Het geeft ook veel voldoening en een gevoel belangrijk te zijn. Maar de achterliggende drijfveer is de angst niet goed genoeg te zijn. En zo kun je makkelijk in een burn-out terecht te komen of paniekaanvallen krijgen.

Het gevoel van voldoening en belangrijk zijn maken dat je zomaar in een burn-out terecht kan komen of paniekaanvallen kan krijgen

Ik vraag haar te leunen op Bob. Met heel haar gewicht en vol overgave. Voorzichtig slaat ze haar armen om zijn nek. Bob sluit zijn ogen. Hij laat op zich leunen. Deze 600 kilo warmte, stevigheid, rots in de branding, speciaal voor haar, op dit moment.

We sluiten af. Ze is lichter, vrolijker en opgelucht. Bob rolt de spanning van zich af en we zetten hem samen terug op de paddock. Dan komt haar moeder het erf op rijden. Ze komen er samen wel uit. Als zij weer kind kan zijn bij haar moeder, kan haar moeder weer in haar moederrol stappen, zonder restschuld.

En Bob gaat lekker bij de hooibaal staan eten. Hij neemt zijn plek in de kudde weer in en leeft zijn onverstoorbare paardenleven.

Op de hoogte blijven van ervaringsverhalen van (medisch) professionals in hun groeiproces? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief.

 

 

Gerelateerde blogs

Samantha Maes - training en coaching senior trainer coach in Streefkerk regio Rotterdam
Zorg voor jezelf

Veranderkracht

“Life is like photography, we develop from the negatives”. Ooit was het zo dat je foto’s moest ontwikkelen vanaf het negatief. Dat is een proces ...
Lees meer
Zorg voor jezelf

Verwachtingen, de gevangenis in je hoofd.

De zon schijnt, eindelijk! Het is half april, de zon heeft nog maar bar weinig geschenen dit jaar. En ik had wel iets anders verwacht ...
Lees meer
Samantha Maes uitzicht
Zorg voor jezelf

Burnout

Burnout. Er is al zoveel over gezegd en geschreven. Johann Legendre, zelf een hulpverlener en expert op dit gebied, heeft mij geïnterviewd over dit fenomeen. ...
Lees meer
Samantha Maes - senior team coach coaching medisch specialisten ziekenhuis - medisch centrum academisch ziekenhuis zorgprofessionals blog - hoog ziekteverzuim verloop zorgpersoneel ziekenhuis
Gezonde werkplek

Wat te doen aan veel verloop en hoog ziekteverzuim bij zorgpersoneel?

‘Er is veel verloop bij ons en het ziekteverzuim is hoog. We merken dat de sfeer onderling niet aangenaam is en er wordt veel geroddeld. ...
Lees meer
Samantha Maes - senior team coach coaching medisch specialisten ziekenhuis - medisch centrum academisch ziekenhuis zorgprofessionals blog 5
Gezonde werkplek

Over passie en moraalridderij – en gezond samenwerken als team

Er was eens…. Een zeer bevlogen team waar alleen maar hele gedreven mensen werkten met heel veel passie. Ze deden waar ze goed in waren, ...
Lees meer
Samantha Maes - systemische paarden coaching voor zorg professionals medisch experts teamcoaching
Op pad met de paarden

Wat is systemische paardencoaching? Luister de podcast!

Zie je door de bomen het bos niet meer wat betreft coaching? En als het om de toegevoegde waarde gaat van paarden is het je ...
Lees meer
Gezonde werkplek

Verbinding op de werkplek: afstand en nabijheid

Verbinding op de werkplek: de balans tussen afstand en nabijheid “Ik heb nooit zin om met haar samen te werken want ze is zo negatief.” ...
Lees meer
Samantha_Maes_coaching_training_senior_trainer_coach_medisch_professionals_regio_rotterdam
Zorg voor jezelf

De Intuïtieve realiteit van de dokter

Hoe zit dat nou met besluiten nemen? Hoe verhouden gevoel en ratio zich tot elkaar? Of zelfs intuïtie? Wat zijn de verschillen en wat doe ...
Lees meer
Zorg voor jezelf

Waarom nemen soms moeilijker is dan geven

Het klinkt bijna onwaarschijnlijk: mensen vinden ontvangen en iets écht nemen soms lastiger dan geven. Zeker in de gezondheidszorg. Maar hoe zit dat dan?   ...
Lees meer
Gezonde werkplek

Waarom een feedback-training niet werkt

‘We zijn op zoek naar een trainer die een feedback-training kan geven voor het hele team. Het is al een tijd onrustig in het team ...
Lees meer
Zorg voor jezelf

Rouwen als medisch professional, hoe doe je dat?

Ik ken haar als kordaat en niet kinderachtig. Ze is uroloog in een perifeer centrum en heeft, net als elk mens, zo haar onzekerheden. We ...
Lees meer
Zorg voor jezelf

Keuzes maken: het spectrum tussen angst en verlangen

Tijdens vrijwel ieder coachtraject komt het maken van keuzes aan bod. Hoe maken mensen keuzes? Is dat vooral rationeel of meer intuïtief en vanuit gevoel? ...
Lees meer