Tja, coaching. Wat is dat nou precies? Wanneer ga je op zoek naar een coach? Waar moet je dan ‘last’ van hebben? En hoe komt het toch dat er in sommige sectoren nog steeds zo’n taboe rust op het principe van coaching?
Volgens vakvereniging NOBCO is dit de definitie van coachen:
‘Coaching is een gestructureerd en doelgericht proces, waarbij de coach op interactieve wijze de gecoachte aanzet tot effectief gedrag door: bewustwording en persoonlijke groei, het vergroten van zelfvertrouwen en het exploreren, ontwikkelen en toepassen van eigen mogelijkheden.’
In alle jaren dat ik nu mijn coachpraktijk run, zie ik toch vooral mensen die het even niet meer redden op de werkvloer. Ze lopen over, zitten tegen een burn-out aan of er in, en ervaren veel te veel stress. En die stress wordt uitgelokt op het werk, maar de oorzaak ligt niet op het werk. De oorzaak heeft te maken met de manier waarop je omgaat met die stress. En daar moet dus een oplossing voor komen.
Hoe dan ook, mensen trekken aan de bel als het emmertje al is overgelopen. Als ze echt ondersteuning nodig hebben. En kijkend naar de definitie van coachen, is dat eigenlijk zonde. Want als je eerder naar een coach gaat – ruim voordat je emmer is overgelopen – ben je veel veerkrachtiger, is je brein kneedbaarder en is je vermogen tot leren gewoon groter. En dus is een coachtraject dan heel effectief en rendabel. En je zou zomaar kunnen bedenken dat je dan niet in die fase komt van ‘overlopen’.
Het is net als bij een auto. Die breng je ook echt liever weg voor een beurt voordat-ie stuk is. Want met een lekke band doorrijden kan wel, maar is niet heel functioneel.
Het is net als bij een auto. Die breng je ook liever weg voor een beurt voordat-ie stuk is. Want met een lekke band doorrijden kan wel, maar is niet heel functioneel.
Het verschil tussen uitdaging en ondersteuning bij coaching
En toch gebeurt dat niet zo vaak. Ik schat dat slechts zo’n 20% van de mensen die mijn coachpraktijk bezoekt, komt voor de uitdaging, in plaats van voor de ondersteuning. En daarmee bedoel ik dat dat clienten zijn die heel open en eerlijk naar hun eigen werkwijzen en patronen willen kijken, om na te gaan of ze dingen efficiënter, leuker en eerlijker kunnen aanpakken. Dat zijn zonder uitzondering supermooie trajecten met een giga impact op de coachee.
Eigenlijk is het simpel: er is dan minder angst bij de cliënt. Angst om je baan te verliezen, angst wat ze wel niet van je vinden, omdat je naar een coach gaat (ze vinden me vast gek), angst of het ooit nog wel goed komt, angst in het algemeen (angst en paniek komt heel veel voor bij clienten met burn-out-klachten). En zonder angst ben je makkelijker in staat om stof op te nemen, eerlijk naar jezelf te kijken en iets aan te nemen van een ander.
Zonder angst ben je makkelijker in staat om stof op te nemen, eerlijk naar jezelf te kijken en iets aan te nemen van een ander.
Hebben trajecten voor mensen die al een behoorlijk vol emmertje hebben dan geen zin? Ja, zeker wel. Anders zou ik 80% van mijn tijd nutteloos bezig zijn. Maar bij deze doelgroep beginnen we bij het begin. Bij het ondersteunen. Eerst iemand weer comfortabel krijgen, slaappatronen en beweegpatronen bekijken en aanpakken. Eventueel een aanpak in samenwerking met de bedrijfsarts en de psycholoog. En dan rustig opbouwen en aan persoonlijke doelen werken. Dat is echt een andere aanpak. Bovendien duurt dat langer en is het leereffect meestal minder groot. Vaak zie ik deze cliënten na een bepaalde periode nog terug. Om vanuit de support verder te werken aan challenge…
Waarom coaching juist in de zorg zo nodig is
Welke verschillen er ook zijn in type cliënt: ik heb gemerkt dat het niet uitmaakt uit welk werkveld de cliënt komt. Coaching werkt. En dan is het dus toch gek dat in de gezondheidszorg coaching nog steeds niet helemaal geaccepteerd is als middel om medewerkers blij en veerkrachtig te houden.
Want juist dáár is het zo hard nodig. In de zorg zijn de omstandigheden ongepolijst, de uitdagingen groot en de medewerkers zeer bevlogen. Dus ondersteuning is legitiem. Maar uitdaging misschien nog wel harder nodig. Zodat dat moment van overlopen niet komt, en je dus echt blij en vanuit een stevige basis dat werk kunt blijven doen.
En daarom is het zo mooi dat er een studie is opgezet door Anne de Pagter om de positieve effecten van coaching zichtbaar te maken. Want ik als coach ken die effecten wel. Maar het werkveld ‘zorg’ kent die effecten nog onvoldoende. Ik ben daarom blij dat ik als coach in de coachpool van het ‘Challenge & Support’-programma mag meedoen om die effecten inzichtelijk te maken.
Coachen vanuit vertrouwen
Ik zie dus artsen in mijn praktijk die onderdeel zijn van deze studie. Ze zijn nu dus zelf proefpersoon. En het is prachtig om te zien dat deze bevlogen professionals stukje bij beetje merken dat als ze geen support nodig hebben, wel die challenge aangaan. En bereid zijn om naar hun eigen handelen te kijken. En naar hun eigen bijdrage in het in stand houden van niet functionele patronen die maken dat de zorg soms zo schuurt en niet effectief is.
Dus bij deze een dank aan alle artsen (i.o.) die vol vertrouwen hun uitdagingen met mij bespreken. Zodat ik daarin een richtingaanwijzer kan waardoor zij vanuit leiderschap en compassie hun missie kunnen vervolgen. Dank ook aan Anne en haar team dat ik mee mag doen aan deze mooie trip!
Ben je zelf arts (i.o.) en wil je meer weten? Kijk dan op www.challengesupport.nu voor meer informatie. En bekijk hier alvast mijn filmpje dat ik opnam voor het programma van challenge & support en een minuut duurt, zodat je iets meer te weten komt over mijn aanpak. En wie weet zie ik je wel voor een leuke uitdaging!
Wil jij ook vanuit verlangen, energie en plezier je werk doen? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang ervaringsverhalen, tips en adviezen over persoonlijke ontwikkeling en groei.
