Tijdens vrijwel ieder coachtraject komt het maken van keuzes aan bod. Hoe maken mensen keuzes? Is dat vooral rationeel of meer intuïtief en vanuit gevoel? Een feit is dat we denken dat keuzes gemaakt vanuit ratio de beste zijn. Maar uiteindelijk nemen we de wérkelijke grote besluiten zoals partnerkeuze met ons hart.
Een feit is dat we denken dat keuzes gemaakt op basis van ratio de beste zijn. Maar uiteindelijk nemen we de wérkelijk grote besluiten zoals partnerkeuze met ons hart.
Daar valt namelijk niet tegenop te redeneren. Want al is de partner met wie we samen zijn op papier perfect, als er geen liefde meer borrelt, dan houdt het op. Ook al is het vanuit ratio gezien echt de beste match. En ook andersom werkt het niet. Rationeel heb je misschien wel door dat het helemaal niet zo perfect is of dat de persoon waar je als een blok voor bent gevallen geen potentieel relatiemateriaal is. Maar toch zegt je hart iets anders en negeer je je gedachten.
Hoe maak je keuzes vanuit je hart in plaats van je hoofd?
Dus hoe werkt dat dan? En hoe zou het zijn als we onszelf toestaan wat meer vanuit ons hart te besluiten en ons hoofd eens wat meer rust gunnen? Zoals dieren dat doen bijvoorbeeld.
De kat denkt echt niet na over het perfecte moment om de juiste muis te gaan vangen. Die volgt zijn instinct. Of misschien wel zijn intuïtie… Die gaat op pad en vangt de muis die op dat moment voorhanden is. En achteraf denkt de kat niet: als ik nou eerder van huis was gegaan, had ik misschien wel 2 muizen kunnen vangen, of een groter exemplaar.
Wat zou het ons als mens rust geven wat minder rationeel bezig te zijn met al onze te nemen besluiten en wat meer te vertrouwen op de ‘flow van het leven’.
Wat zou het ons als mens rust kunnen geven wat minder rationeel bezig te zijn met al onze te nemen besluiten en wat meer te vertrouwen op de ‘flow van het leven’.
Een bekend gegeven is: “we teach what we most need to learn ourselves”. Dus bovenstaande geldt ook in grote mate voor mijzelf. Ik kan ook rondjes blijven draaien in mijn hoofd over welk besluit het beste is en achteraf tobben of ik wel het juiste besluit heb genomen. En dat is allemaal verspeelde energie. Het levert niets op, alleen maar stress en slapeloosheid. Dus die intuïtie eens wat oppoetsen en daar meer op gaan vertrouwen is zo gek nog niet.
We zijn bang dat we spijt krijgen van een keuze
Waar ons getob over besluiten nemen vooral mee te maken heeft is onze angst dat we achteraf spijt hebben van een besluit. En vooral omdat de buitenwereld daar een mening over heeft.
Je zou het als volgt kunnen zien: bij het nemen van een besluit heb je 2 tegenpolen: angst en verlangen. De pool van de angst zit links en de pool van verlangen rechts. Als je vaak links zit met het nemen van een besluit, redeneer je vooral vanuit angst en probeer je een schuldgevoel te vermijden. Dus je gaat naar die verjaardag omdat het anders niet aardig is naar die vriendin en je je anders schuldig voelt.
Het aangaan van je schuldgevoel en die schuld voelen en dragen, is de beste manier om persoonlijk te groeien. Dat is leiderschap en staan voor je missie.
Je kiest in de supermarkt altijd voor het eten waarvan je weet dat de ander of de kinderen dat zo lekker vinden en zet jezelf altijd op de tweede plaats. Die angst zorgt ook voor een bepaalde rigiditeit. Je oordeelt vanuit overtuigingen als: zo hoort het, ik kan niet anders, ik heb geen keuze, als de ander gelukkig is dan ben ik het ook, enzovoorts.
Je gaat hiermee dus je eigen verlangen uit de weg. En dat is logisch. Want als je je eigen gevoel en verlangen volgt, dan moet je daar ook verantwoordelijkheid voor nemen.
Zo kun je handelen naar wat je ten diepste verlangt
Als je weet waar je werkelijk naar verlangt en wat je werkelijk wil, dan moet je daarnaar gaan handelen. En dan zet je je zelf op de eerste plek en dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Dus als je aan de rechterkant van het spectrum zit en je keuzes maakt vanuit de rechterpool van verlangen, dan reageert de buitenwereld daar direct op.
Dan verlang je om half 6 naar huis en werk je niet weer over. Dan ga je misschien deze zondag niet op bezoek bij je schoonouders. En mogelijk zeg je zelfs je baan op en ga je voor een NGO werken, zodat je werkelijk kunt bijdragen aan een mooiere wereld – iets waar je al heel lang naar verlangt. En dat vindt de buitenwereld misschien wel lastig om mee om te gaan en die reageert dat dan op jou af. Dan moet je dus heel zeker weten dat je dat wil, en voet bij stuk houden vanuit je verlangen.
Natuurlijk is het niet zwart/wit als hierboven beschreven maar het is absoluut een feit dat als je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen verlangen, er iets wezenlijks verandert in jezelf. Het aangaan van je schuldgevoel en die schuld voelen en dragen, is de beste manier om persoonlijk te groeien. Dat is leiderschap en staan voor je missie.
Steeds opnieuw kun je jezelf afvragen: neem ik deze beslissing voor mezelf of dien ik hiermee vooral de ander?
Wat gebeurt er als jij je beste, eerlijke, authentieke zelf mag zijn?
De angst voelen, en toch voor kiezen om je verlangen te volgen, is ultieme vrijheid ervaren. En tegelijkertijd daarmee de mensen om je heen dienen. Want als jij je beste, eerlijke, authentieke zelf mag zijn, trek je de mensen om je heen aan die dus bij jou zijn, omdat ze jou écht waarderen. En je bent een fantastische inspiratiebron voor iedereen om je heen.
Steeds opnieuw kun je jezelf afvragen: neem ik deze beslissing voor mezelf of dien ik hiermee vooral de ander? En begrijp me niet verkeerd: er is natuurlijk niets mis om iets voor de ander te doen. Dat is liefde en wederzijdse afhankelijkheid. Maar doe dat dan wel omdat je het zelf écht wil en hou de balans. Wees eerlijk naar jezelf en je omgeving. Kies bewust.
En dit is geen makkelijke opgave of iets wat je even doet. Dat is een voortdurend proces. Ook ik ben hier dagelijks mee bezig. Mensen in de zorg zijn extra gevoelig voor deze dynamiek. Die zijn erg gericht op de behoefte van de ander maar hebben zelf ook behoeftes die dan niet worden ingevuld. Daar ontstaat dan soms wrok en weerstand naar collega’s als die geen hulp bieden als je die zo hard nodig hebt. Daar zal ik in een ander blog op terug komen.
Praktische boekentips voor durven kiezen voor je verlangen
De boeken die mij erg hebben geholpen zijn ‘De Fontein’ van Els van Steijn en ‘De Keuze’ van Edith Eger. In de Fontein wordt het systemisch principe prachtig uitgelegd en ook de dynamiek van schuldgevoel staat hier zeer concreet in toegelicht.
Door het boek ‘De Keuze’ word je je weer bewust van het feit dat je áltijd een keuze hebt in hoe je je verhoudt in situaties. Dat bepaal je echt helemaal zelf en geeft een enorme vrijheid zolang je dat voor ogen houdt.
Als je meer en meer durft te kiezen vanuit verlangen, ben je niet meer bezig met je achteraf afvragen of je wel de juiste beslissing hebt genomen. Je wéét het én je voelt het. Je luistert meer naar je intuïtie en dat geeft rust.
Als je meer en meer durft te kiezen vanuit verlangen, ben je niet meer bezig met je achteraf afvragen of je wel de juiste beslissing hebt genomen. Je wéét het én je voelt het. Je luistert meer naar je intuïtie en dat geeft rust. Dan word je ook die kat en kun je na het muizen vangen heerlijk uren op de bank luieren, zonder je af te vragen of je wel het juiste hebt gedaan. (Zover ben ik nog niet hoor. Maar ik heb wel 3 katten om me te laten inspireren. ;))
Succes met voelen! Wil je daar hulp bij? Kijk dan eens verder op mijn website, bij coaching voor medisch professionals of young professionals.
Enne.. paarden zijn naast de katten ook een fantastisch hulpmiddel om beter te leren voelen. En daar heb ik er ook 3 van. We verwelkomen je graag!
Wil jij ook vanuit verlangen, energie en plezier je werk doen? Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en ontvang ervaringsverhalen, tips en adviezen over persoonlijke ontwikkeling en groei.
